رواية فاطمة 10
وقتها
روح تبصله باستغراب .. تستغرب تفكيره واسلوبه ف الكلام معاها .. او بمعنى تانى تحس انه بيهددها وهى مش فاهمه ايه المخزى من الټهديد العلنى اللى واضح ف كلامه معاها
احمد سكتى ليه !
روح لا ابدا مستغربه اسلوبك مش اكتر .. مبدئيا لما يجى زين انا هقوله بنفسي ع اللى حصل وكمان هقوله انت ازاى شوفتنى الاول .. فتهديدك دا ملوش اى قيمه عندى .. فاتفضل اطلع بره ومتجيش هنا تانى الا ف وجود زين
روح بزعيق هو انت يعنى مش فاهم ! .. غلط وجودك وانا لوحدى .. اتفضل واخرج بقي بالذوق بدل ما اندهلك البواب
احمد يقف ويعرف ان النقاش معاها ممنوش فايده
احمد انا هخرج حاليا بس هنتقابل تانى وواثق انك انتى اللى هتترجينى ونتكلم .. لكن وقتها هعمل زيك بالظبط واطردك
يقرب احمد ع الباب ولسه هيخرج يسمع صوت حد طالع ع السلم .. يقرب ويلمح زين طالع
احمد بابتسامه وصوت عالى سلام يا قمر .. هرجعلك تانى بس المره الجايه غيرى البدى الاسود دا .. .. باى يا جميل
روح تبصله بقرف وتقفل الباب .. زين سمع صوت احمد وكلامه .. ېتصدم زين من اللى سامعه .. وف نفس الوقت مش مصدق .. يطلع يجرى ع السلم ويقابل احمد وهو نازل .. احمد يبصله ويمثل الخضه
زين مش مستوعب انه فعلا احمد
زين باستفسار انت كنت بتعمل ايه هنا !
احمد انا .. ااا اصل .. كنت فاكرك فوق .. ف ق قولت اا اجى بقي
زين يستغرب طريقه كلامه والجمله اللى لسه قايلها .. عقله صورله مېت صوره للى حصل ف غيابه وللاسف هو مش قادر يصدق ولا واحده فيهم .. احمد يستغل ان زين بيفكر والصدمه اللى ظاهره ع ملامحه .. يسيبه وينزل .. زين فضل واقف شويه بيحاول يستوعب اللى حصل .. يفوق وميلاقيش احمد قدامه .. العصبيه تتملك منه وبقى حاسس انه عاوز ېقتلها وبس .. يطلع يخبط ع الباب
زين بعصبيه مكتومه افتحى
تبتسم روح وتظبط شعرها ف المرايه وتفتحله
روح بابتسامه حمدلله ع السلامه يا حبي.........
يقاطعها دخول زين اللى رزع الباب برجله وقفله پعنف .. روح تتخض من تصرفه .. زين يتجنن اكتر لما يلاقيها لابسه بدى كب اسود وهوت شورت اوف وايت
زين بزعيق يعنى هو كان هنا فعلا !!!!!!! يعنى اللى ف دماغى صح يعنى انتى طلعتى زى كل البنات ! .. وبتمثلى دور
